بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، محیط آموزش عالی آمریکا پس از اقدامات ترامپ، سرد شده است. این اتفاق نتیجه کاهش ناگهانی بودجه موسسات آموزش عالی مانند کلمبیا و جان هاپکینز، آشفتگی بی‌سابقه در آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا و لغو ناگهانی کمک هزینه‌های تحقیقاتی و قراردادها در چندین آزمایشگاه ملی علم و فناوری است.
بازداشت محمد خلیل دانشجوی دانشگاه کلمبیا، یکی از حملات‌ آشکار دولت فدرال به آموزش عالی بود. مارکو روبیو وزیر امور خارجه آمریکا درباره دلیل بازداشت و لغو گرین کارت این دانشجو گفت که این دانشجو در مذاکرات دانشجویان معترض با مدیریت دانشگاه کلمبیا دخالت کرده است.
رومیسا اوزتوک دانشجوی دیگری است که روادیدش به دلیل انتشار مقاله‌ای از وی در روزنامه دانشگاه تافتس (Tufts Daily) لغو شد. جزئیات پرونده این دانشجوی دکترای دانشگاه تافتس محرمانه باقی مانده است.
به تدریج اخبار بازداشت دانشجویان دیگر در دانشگاه آلاباما و مینه‌سوتا رسانه‌ای شدند. تا جایی که وزیر امور خارجه آمریکا اعلام کرد که تاکنون حداقل ویزای 300 دانشجو باطل شده است. وی افزود که اگر اعتراضات از سوی دانشجویان بین‌المللی ادامه یابد، ابطال ویزا هم تداوم خواهد داشت. حتی ویزای دانشجویان برخی موسسات از قبیل دانشگاه کالیفرنیا، استنفورد، دانشگاه ایالتی اوهایو، دانشگاه ماساچوست و آریزونا بدون اطلاع مسئولان دانشگاه باطل شده است.
کارشناسان معتقدند که فضای سرد آزادی بیان ناشی از بازداشت‌ها و لغو روادید دانشجویان، به آموزش عالی آسیب می‌زند. دولت فدرال نباید در ایجاد هنجار برای اعتراضات دانشجویی وارد شود. نتیجه این رفتار دولت ایجاد ترس در دانشجویان است.
نتایج یک نظرسنجی اخیر از دانشجویان نشان می‌دهد که بسیاری احساس می‌کنند محبور به خودسانسوری در دانشگاه هستند. چرا که مدیران دانشگاه ممکن است آن‌ها را به دلیل صحبت در تجمعات یا حتی گفت‌وگوهای کلاسی، مجازات کنند.
حتی یکی از دانشجویان از شرکت در یک نظرسنجی آب و هوای دانشگاه خودداری کرد. چرا که نگرانی بود پاسخ‌هایش ردیابی شود و وضعیت قانونی وی را به خطر بیندازد.
ایجاد ترس در دانشجویان برای مشارکت در بحث‌های مسالمت‌آمیز روح آموزش عالی را تخریب می‌کند. عواقب این برخوردها در دانشجویان بین‌المللی شدیدتر است و به آن‌ها احساس درماندگی را القا می‌کند. این محرومیت‌ها نه تنها آزادی آکادمیک را تهدید می‌کند، بلکه جذابیت جهانی دانشگاه‌های آمریکایی را هم تضعیف می‌کند.
خاموش کردن صدای دانشجویان به جای پیشرفت، مانع بین‌المللی‌سازی می‌شود. یک دانشگاه آزاد، دانشجویان خارجی را تحت نظارت شدید قرار نمی‌دهد یا آنها را با تهدید مبهم عواقب ویزا بازنمی‌دارد. درعوض، دانشگاه‌ها باید دانشجویان بین‌المللی را در بحث‌های مربوط به سیاست‌ها بگنجانند و از طریق دستورالعمل‌های شفاف، تعهدات عمومی و آموزش کارکنان، روشن کنند که آن‌ها آزادند که سؤال کنند، مخالفت کنند و به طور کامل در گفتمان دانشگاه شرکت کنند.
انتهای پیام/