بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - طرفداری | هربرت کارلسون (Herbert Carlsson) زاده 9 آگوست 1896 در شهر گوتنبرگ سوئد است. او در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. هربرت از کودکی به فوتبال علاقه داشت و در مزرعه پدری خود به همراه هم‌سن و سالانش به فوتبال مشغول بود. او و دوستانش گاهی پارچه‌های خانه را به دور یک توپ پلاستیکی می‌پیچیدند و با چهارچوب‌های چوبی موجود در خانه، فوتبال بازی می‌کردند.
کارلسون پس از بازی برای چند تیم محلی سوئد، در سال 1917 به عضویت باشگاه گوتنبرگ درآمد و در دوم سپتامبر همین سال، نخستین بازی‌اش برای این باشگاه را برابر هلسینگبورگ سوئد به ثبت رساند. این بازیکن، شش فصل را در گوتنبرگ گذراند و آمار کلی 140 بازی، 149 گل را در لیگ برتر سوئد به ثبت رساند. این بازیکن در طول دوران بازی خود به لقب «Murren» به معنی «غرغرو» رسیده بود. او در سال 1922 به ایالات متحده آمریکا کوچ کرد و در تیم‌های مختلف این کشور بازی کرد. کارلسون ابتدا در نیویورک وایکینگ حضور داشت و سپس آمارهای 110 بازی، 56 گل در ایندیانا فلورینگ، 109 بازی، 31 گل در نیویورک نشنال و 49 بازی، 20 گل در نیویورک جاینتز را به ثبت رساند. آمریکا محلی برای کسب درآمد این بازیکن از فوتبال بود زیرا باشگاه‌های سوئدی رقم قابل توجهی را به بازیکنانشان نمی‌دادند. او در سال 1931، پس از 9 سال بازی در آمریکا، بازنشست شد.
او یک سال پس از عقد قرارداد با گوتنبرگ، به تیم ملی سوئد دعوت شد. اولین بازی ملی این بازیکن، در سال 1918 در بازی برابر نروژ به ثبت رسید. در سال 1919، نخستین گل ملی این بازیکن در بازی برابر هلند به ثمر رسید. او در دیدار دیگری برابر هلند، هت‌تریک کرد و توانست تیمش را به برتری 1-4 برساند. او در همین سال برابر دانمارک نیز یک هت‌تریک دیگر را تجربه کرد. هربرت، یکی از اعضای این کشور در المپیک 1920 آنتورپ بلژیک بود. کارلسون در بازی نخست سوئد برابر یونان که با پیروزی 0-9 این کشور همراه بود، پنج گل به ثمر رساند و عنوان ستاره بازی را در پایان بازی دریافت کرد. در مرحله بعدی المپیک، این ستاره سوئدی در دیدار برابر هلند به درخشش خود ادامه داد و برابر هلند بریس کرد اما نتوانست به صعود تیمش کمکی کند. در پایان این المپیک، کارلسون با هفت گل، آقای گل برترین آوردگاه فوتبالی جهان در آن زمان شد. همین درخشش بود که باعث حضور این بازیکن در آمریکا شد. او در 20 بازی ملی خود برای تیم ملی سوئد، 19 گل به ثمر رسانده بود. رقیب مورد علاقه این بازیکن، تیم ملی هلند بود که او توانست در برابر این کشور، شش گل به ثمر برساند.
هربرت پس از پایان فوتبالش در آمریکا، به سوئد بازگشت و مدتی در این کشور مربیگری کرد و تجربه خود را به نسل بعدی کشورش منتقل کرد. او پس از مدتی به بیماری سیفلیس مبتلا شد؛ بیماری که درمان خاصی نداشت و تنها مصرف جیوه، راهی برای درمان آن بود. او در سال 1937 در بیمارستان روانی بستری شد و تا زمان فوتش، در 12 اکتبر 1952، در آن‌جا زندگی کرد. از افتخارات دوران فوتبال کارلسون، می‌توان به یک قهرمانی در لیگ برتر سوئد در سال 1918 و یک لیگ و جام حذفی آمریکا در سال‌های 1927 و 1931، اشاره کرد. او در سال 1926، یکی از نشان‌های معروف ورزش سوئد به نام پسر بزرگ را دریافت کرد که به قهرمانان ورزشی اعطا می‌شد. کارلسون در سال‌های 1919 با هشت گل و 1920 با 9 گل، به عنوان برترین گلزن ملی جهان دست یافته بود.