بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - آرمان ملی / «چرا مذاکره خوب است» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم ابوالقاسم رئوفیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در ابتدا باید به این نکته تاکید کنیم که مذاکره می‌تواند بهترین راه برای حل مشکلات و موانع بین کشورها باشد.
مشکل ما در روند مذاکرات با اروپایی‌ها نبوده است و تنها مشکل موجود بین تهران و واشینگتن است که طرف‌ها به‌دنبال حل اختلافات هستند. مذاکره به معنای گفت‌وگو بین طرف‌ها به‌جای جنگ و خون‌ریزی و ایجاد دشمنی است. موضوعی که آمریکایی‌ها همواره آن را در قبال ایران مورد بررسی قرار می‌دهند. در این مورد باید به جنگ‌های ترکیبی که آمریکا بر علیه ایران ترتیب داد هم اشاره کنیم که البته به نتیجه نرسید. برای اینکه کار به جنگ نکشد همواره راه مذاکره باید انتخاب شود. در طول هشت‌ سالی که با دولت وقت عراق جنگیدیم ویرانی‌های زیادی به‌بار آمد ولی حتی یک وجب از خاک را ندادیم که این مورد بیش از دو قرن در جهان بی‌سابقه بوده است. اگر بشود از طریق گفت‌وگو اختلافات فی‌مابین حل شود یک مسیر عقلانی است و هیچ عقل سلیمی این مسیر را رد نمی‌کند و وارد فاز مذاکره خواهد شد. توجه داشته باشیم که در ادامه به اصول مذاکره باید توجه داشته باشیم. وقتی مجاز به مذاکره می‌شویم که بدانیم گفت‌وگو از جنگ و خون‌ریزی و همچنین محدودیت برای ملت جلوگیری می‌کند. اگر کار با جبهه استکبار به جنگ و خون‌ریزی بینجامد و در این صورت کیان نظام با خطر روبه‌رو شود، مذاکره ضروری خواهد بود و باید به استقبال آن رفت. مذاکره باید دو سر برد باشد و با روش عزتمندانه جلو برود. باید اطمینان حاصل شود زیرا متاسفانه جمهوری اسلامی تجربه تلخی در مذاکره با غربی‌ها به‌ویژه آمریکا دارد. همین مورد مذاکره به آنها را با چالش روبه‌رو می‌کند در برجام به توافق با آمریکایی‌ها رسیدیم ولی در نهایت مشاهده کردیم چه کسی از آن خارج شد. با این وجود باز هم ما معتقدیم مذاکره فی‌نفسه مشکلی ندارد و باتوجه به بیانات رهبر انقلاب که تاکید به مذاکره دارند، هرچند بارها فرموده‌اند که به آمریکایی‌ها خوش‌بین نیستند. روحیه زیاده‌خواهی آمریکایی‌ها نشان داده که آنها می‌خواهند مطالبات خود را به‌صورت نقد دریافت کنند ولی هنگامی که به خواسته‌های ایران می‌رسد می‌خواهند نسیه حساب کنند این معنای مذاکره و گفت‌وگو نمی‌دهد و حتی مشاهده کردیم هنگامی که وعده نقد هم می‌دهند خود را مسئول نمی‌دانند و یکباره از آن خارج می‌شوند. به‌همین دلیل است که باید در فرمول مذاکره بازبینی شود. تجربه نشان داده که اگر آمریکا با زبان زور و اجبار بخواهد پای میز بنشیند از سوی ایران پسندیده خواهد بود. جواد ظریف گفته بود آنچه که آمریکایی‌ها متعلق به‌خودشان می‌دانند برسرش مذاکره نمی‌کنند ولی آنچه متعلق به دیگری است را مورد مذاکره قرار می‌دهند. این نگاه در مذاکره پسندیده نخواهد بود.