بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش پارسینه؛ یکی از نکاتی که دونالد ترامپ از همان نخستین ساعات و روزهای بازگشتش به کاخ سفید مدام بر آن تاکید داشته، بحث اراده جدی آمریکایِ تحت ریاست جمهوری وی برای الحاق گرینلند به خاک آمریکا بوده است. گرینلند در شرایط کنونی تحت کنترل دولت دانمارک است و مقام های دانمارکی نیز بارها مواضع تقابلی را علیه ادعاهای جاه‌طلبانه ترامپ در مورد گرینلند مطرح کرده اند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
به عنوان مثال آن ها تاکید کرده اند که گرینلند فروشی نیست و یا برخی از منابع خبری اعلام کرده اند که دانمارک اقدام به تقویت ناوگان دریایی خود در گرینلند کرده و در این مسیر از قدرت های اروپایی نیز کمک می‌گیرد. با این همه، مرغ ترامپ یک پا دارد و او همچنان به این مساله تاکید می کند. به نحوی که به تازگی نیز او در موضع گیری گفته است که آمریکا از منظر امنیت ملی خود به الحاق گرینلند به خاکش نیاز دارد و این مساله محقق هم خواهد شد.
با این همه، بسیاری از افکار عمومی به طور خاص این سوال را مطرح می کنند که پشت‌پرده اصرارهای ترامپ برای الحاق گرینلند به خاک آمریکا چیست؟ به بیان ساده تر گرینلند چه دارد که ترامپ برای تصاحبش تا این حد به آب و آتش می زند؟ به نظر می رسد برای پاسخ به این پرسش توجه به 3 مولفه ضروری است.
اول اینکه گرینلند به گواه بسیاری از گزارش ها و داده های علمی، با وسعت قابل توجه خود میزبان بخش قابل‌توجهی از منابع معدنی کمیاب و محدود در جهان است. آمریکا به نحو فزاینده ای برای صنایع دفاعی و الکترونیکی خود به منابعی نیاز دارد که گرینلند میزان قابل توجهی از آن ها را در خود جای داده است. از یاد نبریم که واشینگتن سال هاست برای تامین منابع معدنی کمیاب مورد نیاز خود، نیازمند چین است و پکن نیز از این اهرم برای مقابله با جاه طالبی های آمریکا در محیط بین‌المللی استفاده می کند.
از این رو، ترامپ قصد دارد هم میزان وابستگی آمریکا به چین را در بحث دسترسی به منابع معدنی کمیاب کم کند و هم دست برتر را در رقابت جهانی با این کشور و دیگر قطب های رقیب و مخالف با آمریکا کسب کند.
نکته دوم اینکه گرینلند بخش های زیادی از قطب شمال را به خود اختصاص داده و تحت پوشش قرار می‌دهد که همین مساله موجب می شود تا تسلط بر آن به این معنا باشد که آمریکا به مسیرهای ناوبری راهبردی و مهمی در جهان دسترسی پیدا کند. این مساله نیز مخصوصا در قالب رقابت های آمریکا با چین و روسیه از اهمیت زیادی برخوردار می شود.
در شرایط کنونی، بسیاری از تئوریسین های عرصه سیاست بین الملل معتقدند که جنگی ضمنی اما جدی میان قطب های قدرت شرقی و غربی جهان بر سر تسلط بر آبراه‌های مهم بین المللی در جریان است و طرف های مختلف سعی دارند به هر نحو ممکن که شده، با تسلط بر آبراه های مهم و حیاتی دنیا، طرفِ مقابل خود را تضعیف کرده و برگ های قدرت خود را به ضرر دیگران تقویت کنند. در این چهارچوب، ترامپ با اصرارهایش جهت تسلط بر گرینلند سعی دارد تا ضربه ای جدی را هم به چین و هم روسیه از حیث توسعه تسلط آمریکا بر آبراه‌های مهم آبی جهان وارد کند.
و در نهایت سوم اینکه ترامپ و ترامپیست ها بر این باور هستند که دموکرات ها در عرصه سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا بی عرضه هستند و سال ها این کشور را به عقب رانده اند و دشمنان و رقبای آمریکا را قوی‌تر کرده اند. حال آن ها با در پیش گرفتن رفتارها و اقدامات ماجراجویانه سعی دارند تا خود را به مثابه کنشگرانی باکفایت در عرصه حکمرانی آمریکا معرفی کنند.
درست به همین دلیل است که ترامپ با شاخ و شانه کشیدن هایش برای دیگر کشورهای جهان و حتی تهدید به توسل به زور جهت تصرف سرزمین های تحت کنترل آن ها سعی دارد تا به زعم خود قدرت آمریکایی را در جهان احیا کند و در عین حال، جمهوریخواهان و شخص خود را نزد افکار عمومی آمریکا به مثابه موجودیت‌هایی باعرضه و باکفایت در امر احیای آنچه عصر طلایی آمریکا خوانده می شود، معرفی کند.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
مارمولک‌بازی ساسی؛ تهدیدی خاموش برای نسل جوان بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون آخوند بلاگر؛ حراج دین برای لایک و کامنت بیشتر! نستله و معمای سرمایه‌گذاری خارجی؛ فرصت یا تهدید برای اقتصاد ملی؟