بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - برنا - گروه فرهنگ و هنر: یکی از برجسته‌ترین آثار عباس عطار، عکس کشیده شدن سردیس صدام حسین بر زمین پس از سقوط دولت بعث عراق در سال 2003 است؛ تصویری که نمادی از پایان دیکتاتوری در عراق شد.
نمی‌توان از برترین عکس‌های جهان سخن گفت و نام عکاسان برجسته ایرانی را نادیده گرفت. ایران، با تاریخ پرفراز و نشیب و حوادث بی‌شمار، همواره بستری برای پرورش عکاسان چیره‌دست بوده است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
در میان آنان، دو عکاس ایرانی یعنی عباس عطار و نیوشا توکلیان افتخار همکاری با آژانس عکس مگنوم، معتبرترین آژانس عکس جهان را داشته‌اند. به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ بااین‌حال، عباس عطار چهره‌ای یگانه در عکاسی بود؛ فردی که بسیاری از عکاسان ایرانی خود را وام‌دار او می‌دانند. او در 9 فروردین 1323 متولد شد و در رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان تحصیل کرد. عطار در دهه 1970 به‌واسطه عکاسی از جنگ‌های بیافرا، ویتنام، آفریقای جنوبی و مقالات گسترده‌اش درباره ادیان در سال‌های بعد، به شهرت جهانی رسید.
او از سال 1971 تا 1973، عضو سیپا پرس، از 1974 تا 1980 عضو گاما بود و در 1981 به آژانس عکس مگنوم پیوست و در 1985 عضو تمام وقت آنجا شد؛ و از مهم‌ترین اتفاقات زندگی او برای افتخار ایرانیان ریاست دوره‌ای مگنوم از سال 1998 تا 2001 بود.
عباس عطار در سال 1952 همراه خانواده‌اش از ایران مهاجرت کرد. در یکی از آخرین عکس‌های خانوادگی پیش از ترک وطن، دوربینی بر گردن او آویزان بود؛ گویی سرنوشتش از همان کودکی با عکاسی رقم خورده بود. چهار سال بعد، در 14 سالگی، نخستین عکس‌هایش را از استقلال الجزایر ثبت کرد.
پس از پایان تحصیلاتش، در 26 سالگی عکس‌های او در معتبرترین مجلات جهان منتشر شد؛ تصاویری که عمدتاً روایتی از جنگ‌ها، انقلاب‌ها و ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی بودند: جنگ‌های بیافرا، بنگلادش، ویتنام، شیلی، خاورمیانه و آفریقای جنوبی و ثبت روایت‌هایی از آپارتاید و انقلاب ایران.
عباس عطار در سال 1357 تا 1359 به تهران بازگشت و انقلاب ایران را از دریچه دوربینش ثبت کرد؛ تصاویری که راه را برای حضور دیگر عکاسان بین‌المللی در ایران هموار ساخت. عکس‌های او از این دوران، همچنان از مهم‌ترین اسناد تصویری تاریخ معاصر محسوب می‌شوند.
یکی از برجسته‌ترین آثارش، عکس کشیده شدن سردیس صدام حسین بر زمین پس از سقوط دولت بعث عراق در سال 2003 است؛ تصویری که نمادی از پایان دیکتاتوری در عراق شد.
عباس عطار، عکاسی که جهان را روایت کرد، نه‌تنها یک مستندساز تصویری، بلکه راوی حقیقت بود؛ حقیقتی که در قاب‌های بی‌بدیلش برای همیشه ثبت شد.