بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - پایگاه خبری تحلیلی میهن تجارت (mihantejarat.com):
بن ساموئلز در روزنامه هاآرتص نوشت: رئیس جمهوری که سیاست خارجی او ناخواسته توسط خاورمیانه تعریف شده است. تنش بین رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل بر سر عملیات نظامی در لبنان که غیرنظامیان را هدف قرار می دهد. یک بحران گروگان‌گیری، رئیس‌جمهور ایالات متحده را به دام انداخته است که در ابتدا تلاش می‌کرد بر سایر نقاط جهان تمرکز کند.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مطلب آمده است: نیروهای حافظ صلح بین المللی در میان تبادل آتش در لبنان گرفتار شده اند. پرسنل نظامی آمریکا و اقتصاد این کشور درگیر پیامدهای این بحران هستند و احتمال تغییر سرنوشت میهن تجارتات ریاست جمهوری آمریکا وجود دارد.
همه این عناوین را می‌توان از سرفصل‌های اخبار امروز جهان بیرون کشید، اما در واقع بخشی از میراث سیاست خارجی رئیس‌جمهور سابق آمریکا، رونالد ریگان است. قبل از ظهور دونالد ترامپ، چهلمین رئیس جمهور ایالات متحده که از سال 1981 تا 1989 این سمت را بر عهده داشت، او پرچمدار حزب جمهوری خواه به حساب می آمد.
مکس بوت، ستون نویس واشنگتن پست، در بیوگرافی جدید و قابل اعتماد خود با عنوان “ریگان: زندگی و افسانه او” به جنبه های مختلف زندگی سیاسی خود از جمله سیاست ریگان در قبال اتحاد جماهیر شوروی و اقدامات و سیاست های او در خاورمیانه پرداخته است.
به گفته مکس بوت، مردم نقش ریگان در کشاندن آمریکا به باتلاق خاورمیانه و سیاست های ناموفق و شکست خورده او که منجر به از دست رفتن جان سربازان آمریکایی و جایگاه و اعتبار ایالات متحده در منطقه شد را فراموش کرده اند.
از دیدگاه بوث، تلاش‌های ریگان در خاورمیانه حکایت هشداردهنده‌ای درباره اقداماتی است که یک رئیس‌جمهور ایالات متحده باید مراقب آن باشد. او می‌گوید: «او هر اشتباهی که فکرش را بکنید در روز روشن مرتکب شد، زیرا ریگان واقعاً هیچ اطلاعی از خاورمیانه نداشت. تنها سفر ریگان به خاورمیانه در دهه 1970 بود که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با شاه ایران ملاقات کرد. اما او در دوران ریاست جمهوری خود هرگز از اسرائیل یا هیچ یک از کشورهای عربی بازدید نکرد.
یکی از اولین آزمایش‌های دولت ریگان در خاورمیانه در جریان تهاجم اسرائیل به لبنان در سال 1982 رخ داد، جایی که او “تا حدی به دلیل وحشتش از آنچه در حال رخ دادن بود” مداخله کرد.
این ماجرا امروز هم تکرار می شود زیرا «آمریکایی ها از جمله ریگان تصاویر مرگ و ویرانی ناشی از بمب های اسرائیل را از تلویزیون تماشا کردند و ریگان از این ماجرا ناراحت شد».
اگرچه او از حامیان اسرائیل بود، سیاست‌های او اغلب به دلیل روابط ضعیف ریگان با مناخیم بگین، نخست‌وزیر راست‌گرای اسرائیل، دیکته می‌شد.
میراث ریگان می‌تواند کاملاً برای جو بایدن، رئیس‌جمهور کنونی و جانشین بالقوه‌اش، کامالا هریس، و دونالد ترامپ، که همگی در حال تماشای خاورمیانه در لبه پرتگاه هستند، مناسب باشد.
نویسنده کتاب در این باره می نویسد: «درس اساسی (از اشتباهات ریگان در خاورمیانه) این است که مراقب باشید با سیاست آمریکا در خاورمیانه چه می کنید، زیرا این سیاست ها سابقه طولانی ناکارآمدی دارند. او اشاره می کند که مداخلات آمریکا به راحتی می تواند نتیجه معکوس داشته باشد، یا اینکه بازیگران منطقه ای (از جمله اسرائیل) می توانند بسیار پیچیده تر از یک دولت خوش نیت اما ناآگاه (در ایالات متحده) عمل کنند.
اگرچه بسیاری از وقایع تاریخی شباهت های زیادی دارند، اما تفاوت قابل توجهی بین دهه 1980 و امروز وجود دارد و آن این است که دولت ریگان نسبت به اسرائیل بسیار سختگیرتر از دولت بایدن و قطعا سختگیرتر از دولت ترامپ بود.
بوث ادامه می دهد: «ریگان مطمئناً برای لبنان یا هر جای دیگر چک سفیدی به اسرائیل امضا نمی کرد. جالب است بدانیم که روابط ایالات متحده و اسرائیل در دهه های بعدی چقدر نسبت به دهه 1980 نزدیکتر شده است. در آن زمان روابط دو کشور خوب بود، اما نه آنقدر نزدیک. مطمئناً در دهه 1980 غیرقابل تصور بود که ایالات متحده به طور فعال با نیروهای نظامی خود از اسرائیل دفاع کند، همانطور که امروز شاهد آن هستیم.
در بحبوحه حمله اسرائیل به لبنان، ریگان به طور مشخص اسرائیل را تهدید کرد که کمک های نظامی آمریکا را قطع خواهد کرد. اقدامی که مدت هاست بسیاری از منتقدان جنگ غزه از بایدن می خواهند انجام دهد. به گفته بوت، دنیایی وجود دارد که ممکن است دوباره این اتفاق بیفتد، هرچند که چندان محتمل به نظر نمی رسد.
نویسنده ادامه می دهد: ریگان همچنین مدافع سرسخت ناتو بود، او بخشی از نسلی بود که پیامدهای انزواطلبی آمریکا را در سال های منتهی به جنگ جهانی دوم دید و نمی خواست این اشتباه در آینده تکرار شود. اکنون به نظر می رسد که حزب جمهوری خواه در حال بازگشت به همان وضعیت قبل از حمله به پرل هاربر است».
“کل سیاست آمریکا نگران کننده و در عین حال تا حدودی نامنسجم است.” زیرا به نظر می رسد که اسرائیل در سیاست خارجی مورد توافق جمهوری خواهان استثنا باشد، زیرا سیاست خارجی جمهوری خواهان در بحبوحه درخواست ها برای قطع کمک به اوکراین بیشتر به سمت روسیه گرایش پیدا می کند.
از آنجایی که دولت بایدن از نیروهای نظامی آمریکا برای دفاع از اسرائیل در برابر حملات موشکی ایران استفاده می کند، جالب است که ببینیم چنین رویکرد انزواطلبی علیه اسرائیل چگونه عمل خواهد کرد. آیا دولت احتمالی ترامپ که بیشتر انزواگرا است، حاضر به انجام چنین کاری حتی با خطر کشیده شدن به جنگ با ایران است؟ پیش بینی این موضوع در مرحله فعلی بسیار دشوار است.