ایرانیان جهان - - دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا ادعا‌هایی درباره گرینلند و کانال پاناما دارد.
ترامپ در اظهارات اخیر خود پیشنهاد داده است که کانادا به عنوان پنجاه و یکمین ایالت به ایالات متحده بپیوندد. او همچنین نقشه‌هایی را در شبکه اجتماعی خود منتشر کرده که کانادا را بخشی از ایالات متحده نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
رئیس جمهور منتخب آمریکا همچنین در سال‌های اخیر چندین بار علاقه خود را به خرید گرینلند، سرزمین خودمختار تحت حاکمیت دانمارک، ابراز کرده است. او گرینلند را به دلیل موقعیت استراتژیک و منابع طبیعی آن مورد توجه قرار داده است و حتی پسر خود را به بهانه بازدید از مراکز فرهنگی به گرینلند فرستاده است. 
ترامپ همچنین در مورد کنترل کانال پاناما اظهاراتی داشته است. او ادعا کرده است که ایالات متحده باید کنترل این کانال استراتژیک را دوباره به دست بگیرد، چرا که معتقد است انتقال کنترل کانال به پاناما در سال 1999 یک «معامله بد» بوده است.
زمانی که دونالد ترامپ ادعا‌هایی درباره گرینلند، کانال پاناما و کانادا مطرح می‌کند، باید یادآور شد که چگونه گرسنگی سیری‌ناپذیر آمریکا برای قدرت، گسترش اراضی این کشور به خارج از مرز‌ها را هدایت کرد.

ایالات متحده آمریکا در طول تاریخ خود با استفاده از زور، تهدید و معاملات سیاسی اجباری، سرزمین‌های مختلفی را به کنترل خود درآورده است. این اقدامات اغلب با هدف دستیابی به منافع استراتژیک، اقتصادی یا نظامی انجام شده‌اند. در زیر به برخی از این موارد اشاره می‌شود: 
جزایر کوچک حاشیه‌ای ایالات متحده (USMOI)
توسعه اراضی ایالات متحده به خارج از آمریکای شمالی با قانون جزایر گوانو در سال 1856 آغاز شد. این قانون به آمریکا اجازه می‌داد ادعای مالکیت جزایر غیرمسکونی گوانو که محل انباشته شدن کود بودند را مطرح کند. از جمله این جزایر می‌توان به جزایر بیکر، جارویس (در اقیانوس آرام) و پالمیرا (در دریای کارائیب) اشاره کرد که به عنوان قلمرو‌های الحاق‌نشده یا سازمان‌نیافته شناخته می‌شدند. 
کانال پاناما
ایالات متحده با طراحی یک کودتا، پاناما را وادار به جدایی از کلمبیا کرد و در ازای پرداخت پول، قطعه‌ای از زمین را برای ساخت کانال پاناما به دست آورد. کنترل این کانال استراتژیک در سال 1999 به پاناما بازگردانده شد. 
جزایر کورن (دریای کارائیب)
نیکاراگوئه که با مشکلات مالی مواجه بود، در سال 1914 تحت فشار قرار گرفت تا این جزایر را به ایالات متحده اجاره دهد. هدف آمریکا ساخت یک مسیر جایگزین برای اتصال اقیانوس اطلس و آرام بود، اما این پروژه هرگز عملی نشد و قرارداد در سال 1971 لغو شد. 
جزایر ویرجین (اقیانوس اطلس)
ایالات متحده با تهدید به حمله نظامی به دانمارک در طول جنگ جهانی اول، این کشور را وادار کرد تا جزایر سنت توماس، سنت جان و سنت کرویکس را به قیمت 25 میلیون دلار طلا بفروشد. این جزایر امروزه به عنوان قلمرو‌های الحاق‌نشده آمریکا شناخته می‌شوند. 
سرزمین‌های بومیان آمریکا
ایالات متحده با استفاده از زور و جنگ‌های متعدد، سرزمین‌های بومیان آمریکا را تصرف کرد. این فرآیند که شامل جابه‌جایی اجباری و نسل‌کشی فرهنگی بود، منجر به از دست رفتن زمین‌ها و منابع طبیعی بومیان شد.
تگزاس و جنگ با مکزیک (1846–1848)
پس از شورش ساکنان تگزاس علیه مکزیک و اعلام استقلال، ایالات متحده از این منطقه حمایت کرد و در نهایت آن را ضمیمه خاک خود نمود. جنگ آمریکا و مکزیک نیز به تصرف مناطق وسیعی از جمله کالیفرنیا، نوادا، آریزونا و نیومکزیکو منجر شد.
کالیفرنیا و جنوب غربی آمریکا (1848)
پس از جنگ آمریکا و مکزیک (1846–1848)، ایالات متحده مناطق وسیعی از جمله کالیفرنیا، نوادا، یوتا، آریزونا و بخش‌هایی از نیومکزیکو، کلرادو و وایومینگ را از مکزیک تصرف کرد. این مناطق با امضای پیمان گوادالوپه هیدالگو به ایالات متحده واگذار شدند.
هاوایی (1898)
هاوایی در سال 1898 توسط ایالات متحده ضمیمه شد. این اقدام پس از یک کودتای حمایت‌شده توسط آمریکا و سرنگونی پادشاهی هاوایی صورت گرفت. فشار‌های اقتصادی و نظامی نقش مهمی در این تصرف داشتند.
پورتوریکو، گوام و فیلیپین (1898)
پس از جنگ آمریکا و اسپانیا، ایالات متحده کنترل پورتوریکو، گوام و فیلیپین را به دست آورد. این سرزمین‌ها تحت سلطه استعماری آمریکا قرار گرفتند و مردم آنها با مقاومت‌های شدید مواجه شدند.
پس از شکست، اسپانیا مستعمره خود، فیلیپین، را به قیمت 20 میلیون دلار به ایالات متحده فروخت. قانون جونز در سال 1916 استقلال فیلیپین را وعده داد، اما این کشور مجبور شد 30 سال دیگر برای آن صبر کند. 
اقدامات نظامی در آمریکای لاتین و کارائیب
ایالات متحده در قرن‌های 19 و 20 بار‌ها با دخالت نظامی در کشور‌هایی مانند کوبا، پاناما، نیکاراگوئه و هائیتی، کنترل بخش‌هایی از این مناطق را به دست گرفت یا حکومت‌های دست‌نشانده را بر سر کار آورد. این اقدامات اغلب با تهدید و فشار همراه بودند.
خرید آلاسکا (1867)
اگرچه آلاسکا از طریق خرید از روسیه به دست آمد، اما این خرید تحت فشار‌های سیاسی و استراتژیک انجام شد. برخی این اقدام را نوعی توسعه‌طلبی قلمداد می‌کنند.
پایگاه‌های نظامی در سراسر جهان
ایالات متحده با استفاده از زور یا فشار‌های سیاسی، پایگاه‌های نظامی خود را در سراسر جهان گسترش داده است. این پایگاه‌ها اغلب با مخالفت محلی و انتقادات بین‌المللی مواجه شده‌اند.
این اقدامات نشان‌دهنده رویکردی است که در آن ایالات متحده از هر ابزاری برای گسترش نفوذ و قدرت خود استفاده کرده است. این رفتار‌ها همواره با انتقادات داخلی و بین‌المللی همراه بوده‌اند و به عنوان بخشی از تاریخ توسعه‌طلبی و امپریالیسم آمریکا شناخته می‌شوند.